Οι αντεργατικές παρανομίες Λαυρεντιάδη παρά τις κυβερνητικές «πλάτες» με σειρά απαράδεκτων μεθοδεύσεων, βρήκαν τοίχο. Μια σημαντική απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης δικαιώνει τον πολυετή αγώνα των εργαζόμενων και τη γενναία επιλογή τους να μην υποκύψουν στις ορέξεις ενός αδηφάγου εργοδότη, να μην γίνουν συνένοχοι σε μια επιχείρηση διαρκείας με στόχο την απαξίωση μιας σημαντικής παραγωγικής δραστηριότητας και της μετατροπής των εργαζόμενων σε σύγχρονους δουλοπάροικους.
Η νίκη αυτή, δεν ήρθε ούτε εύκολα, ούτε ως φυσική εξέλιξη. Ήρθε ως αποτέλεσμα ενός μακρού εργατικού αγώνα, ενός αγώνα που είχαμε αναδείξει και με ερώτησή προς την Κομισιόν, η οποία στην απάντησή της επεσήμανε με νόημα πως, «Στην περίπτωση αυτή, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του προηγούμενου εργοδότη που απορρέουν από σύμβαση εργασίας μεταβιβάζονται στον νέο εργοδότη», ενώ προέτρεπε ανοιχτά τους εργαζόμενους «να απευθύνονται στις επιθεωρήσεις εργασίας ή στα εθνικά δικαστήρια», όπου και τελικά δικαιώθηκαν.
Ο νικηφόρος αυτός αγώνας των εργαζόμενων, των συνδικάτων τους αλλά και της νομικής τους υποστηρίκτριας και βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Τάνιας Ελευθεριάδου, δείχνει το δρόμο της αντίστασης σε κάθε αντεργατική μεθόδευση. Καμία εργοδοσία, όσο λυσσαλέα κι αν στηρίζεται από μία κυβέρνηση υπόδουλη σε μια ολιγάριθμη ελίτ, όπως είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όσα δεκανίκια κι αν της προσφέρει μια αντεργατική νομοθεσία, δεν μπορεί να παρανομεί τόσο ανοιχτά και να ακυρώνει στην πράξη το Ελληνικό και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
Τις μέρες αυτές που ένα ντροπιαστικό σκάνδαλο υποκλοπών κλονίζει την πίστη στο Κράτος Δικαίου, η απόφαση αυτή ενός γενναίου δικαστή δείχνει το δρόμο και υπογραμμίζει την αξία της Δικαιοσύνης, όταν λειτουργεί με τρόπο που εκπληρώνει τον θεσμικό της ρόλο.
Η σπουδαία αυτή εργατική νίκη και νίκη του Κράτους Δικαίου είναι οδηγός για τις επόμενες μάχες σε Ελλάδα και ΕΕ. Μάχες για τα δικαιώματα των εργαζομένων, μάχες για τη Δημοκρατία, μάχες για το Κράτος Δικαίου.
