Το έχουμε πει και θα το λέμε όσο χρειάζεται. Η Ελλάδα έχει πρόβλημα με το κράτος δικαίου. Αντί να προοδεύει μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διολισθαίνει και δυστυχώς συμπεριλαμβάνεται πια σε μια δακτυλοδεικτούμενη ομάδα κρατών-μελών, μαζί με την Ουγγαρία του Όρμπαν και τη Σλοβακία του Φίτσο. Την τελευταία πενταετία, με ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη η επιδείνωση της κατάστασης είναι ταχύτατη και σε τέτοιο βαθμό, που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμά του τον Φεβρουάριο του 2024 εξέφρασε την ανησυχία του για πολύ σοβαρές απειλές κατά των αξιών της ΕΕ στην Ελλάδα.
Το έγκλημα των Τεμπών είναι το κορυφαίο γεγονός του υπό διάλυση κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Αλλά δεν είναι το μόνο περιστατικό στο οποίο η Δικαιοσύνη κωλυσιεργεί και η κυβέρνηση βάζει εμπόδια με κάθε τρόπο, για να κρύψει τις ευθύνες της, γιγαντώνοντας τη δυσπιστία της ελληνικής κοινωνίας απέναντι σε ένα κράτος που λειτουργεί με αδιαφάνεια, ατιμωρησία και κυνισμό, σε μια κυβέρνηση που δεν αισθάνεται καμία υποχρέωση να λογοδοτήσει στους πολίτες της.
Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και η θέση των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στην ευρωπαϊκή κοινωνία, η οποία οπισθοδρομεί καθώς κερδίζουν έδαφος υπερσυντηρητικές δυνάμεις. Το έγκλημα της Πύλου, όπου κι εκεί προσπαθούν να θάψουν στη θάλασσα τις κυβερνητικές ευθύνες μαζί με το ναυάγιο και τους εκατοντάδες νεκρούς. Οι παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτικών με το παράνομο λογισμικό Predator, η ανεξιχνίαστη δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ και τα SLAPPs κατά δημοσιογράφων που έχουν καταβαραθρώσει τη χώρα διεθνώς στα θέματα ελευθερίας του Τύπου. Η αστυνομική βία και η διαφθορά. Η λίστα είναι μακρά.
Στο έγκλημα των Τεμπών, όμως, η κοινωνία έκανε την υπέρβαση. Ταυτίστηκε με τους συγγενείς των νεκρών και τον αγώνα τους να βρουν δικαιοσύνη, γιατί οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είχε στείλει το παιδί του στη Θεσσαλονίκη με το τρένο ή να ήταν ο ίδιος σε ένα από τα βαγόνια. Μόλις μια εβδομάδα πριν τη σύγκρουση στις 28 Φεβρουαρίου του 2023, ο αρμόδιος υπουργός, Κώστας Καραμανλής, διαβεβαίωνε ότι ο ελληνικός σιδηρόδρομος ήταν ασφαλής, ενώ οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει. Η αποκάλυψη του μπαζώματος ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Και αυτό ενώ η συστημική δημοσιογραφία δεν έχει δώσει πνοή ούτε στα Τέμπη ούτε σε κανένα από τα υπόλοιπα θέματα. Τα συστημικά ΜΜΕ είναι μέρος του προβλήματος και της αμφισβήτησης από την κοινωνία, μέσα στην οποία έχουν χαθεί οι ρόλοι: οι γονείς των θυμάτων κάνουν τους ερευνητές δημοσιογράφους, οι δημοσιογράφοι παίρνουν τη θέση των πολιτικών και οι πολιτικοί φέρονται σαν σταρ του μιντιακού συστήματος.
Για αυτόν το λόγο, και ο ρόλος της ενημέρωσης αναδεικνύεται στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το κράτος δικαίου με διατύπωση ανησυχιών σχετικά με την ανεξαρτησία του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, τη συγκέντρωση ΜΜΕ στα χέρια ολιγαρχών και την κατανομή των κρατικών επιδοτήσεων. Η ενημέρωση είναι μηχανισμός προπαγάνδας της κυβέρνησης.
Εξαιτίας όλων αυτών, λοιπόν, η διαδήλωση “Δεν έχω οξυγόνο” του Ιανουαρίου και η ιστορική συγκέντρωση για την επέτειο των δύο ετών από το έγκλημα των Τεμπών τον Φεβρουάριο αποτελούν ορόσημα. Γιατί απέδειξαν ότι το θέμα δεν έχει ξεχαστεί, αν και θάφτηκε επιμελώς από τα ΜΜΕ πριν από τις εκλογές, και οι συγγενείς των 57 θυμάτων ξέρουν ότι έχουν στο πλευρό τους τον ελληνικό λαό στην αναζήτηση δικαιοσύνης.
Ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε πρόσκαιρα να συγκαλύψει τον κυνισμό και την απάθεια του ίδιου και των στελεχών του για όσα έχουν κάνει κι έχουν πει δηλώνοντας παραπλανημένος. Διάβασε το μήνυμα όχι ως αίτημα για τη δική του παραίτηση αλλά για ανύψωση της χώρας -από ποιους; Από εκείνους που έχουν οδηγήσει τον λαό της στις τελευταίες θέσεις σε όλους τους δείκτες αξιοπρεπούς διαβίωσης στην Ευρώπη; Από εκείνους που έχουν βάλει τη σφραγίδα της βίαιης καταστολής σε όλες τις διαδηλώσεις στην Αθήνα για να πνίξουν τα αιτήματα των διαδηλωτών; Από τους ανευθυνοϋπεύθυνους διαστρεβλωτές της πραγματικότητας;
Γρήγορα έβγαλε το περίλυπο μετανοημένο προσωπείο του από το βήμα της βουλής, αποκαλύπτοντας ένα μόνιμο μειδίαμα αλαζονείας με αναφορές στο 41% και ειρωνείες προς τους πολιτικούς του αντιπάλους. Υπόσχεται ασφαλή τρένα σε δύο χρόνια από τώρα.
Εμείς όμως θα συνεχίσουμε να ρωτάμε επίμονα, όπως κάναμε και με την τελευταία ερώτηση των Ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προς την Κομισιόν: είναι σήμερα ασφαλής ο ελληνικός σιδηρόδρομος; Αναλαμβάνουν ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του την ευθύνη για την ασφάλεια των επιβατών και των εργαζομένων; Γιατί έχουν συμβεί πάμπολλα “παραλίγο δυστυχήματα” εδώ και δύο χρόνια με τελευταίο τον τραυματισμό του μαθητή στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας;
Αν ήθελε πραγματικά να δώσει μια απάντηση στους Έλληνες πολίτες αν μπορούν με ασφάλεια να ταξιδέψουν με το τρένο, δεν θα μπλόκαρε μετά μανίας το αίτημα της Left και του ΣΥΡΙΖΑ να κληθεί στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο Επίτροπος Μεταφορών, Απόστολος Τζιτζικώστας, για να μεταφέρει με σαφήνεια τι κάνει η Ελλάδα σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα, εφόσον ο ίδιος έχει υπογράψει την εκκίνηση της διαδικασίας επί παραβάσει κατά της Ελλάδας για καταστρατήγηση κοινοτικών οδηγιών και κανόνων στην ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου.
Έχει αποκαλυφθεί εδώ και καιρό το σχέδιό του και στις Βρυξέλλες, αφότου είδε ότι και με τις δικές μας ενέργειες στους ευρωπαϊκούς θεσμούς υπάρχει θέμα που δεν θα ξεχαστεί ούτε στην Ευρώπη. Με τη σύμφωνη γνώμη της Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο των Μεταφορών στην Κομισιόν, αφού προηγουμένως άλλο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας τοποθετήθηκε πρόεδρος της Επιτροπής Μεταφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Με δεκανίκια την Αφροδίτη Λατινοπούλου, που ανήκει στο ακροδεξιό κόμμα των Πατριωτών, και το φιλελεύθερο Renew, έχουν απορρίψει τρεις φορές το δίκαιο αίτημά μας.
Αν αναζητούσαν με ειλικρίνεια τη δικαιοσύνη, δεν θα απαξίωναν τον ρόλο της Ευρωπαίας Εισαγγελέως, η οποία έχει δηλώσει με σαφήνεια ότι η ελληνική κυβέρνηση “προστατεύει” τον Κώστα Καραμανλή από την έρευνά της.
Αν ήθελε πραγματικά μια ευκαιρία ο πρωθυπουργός να πει την αλήθεια, θα ανταποκρινόταν θετικά στο αίτημα του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλου, να εμφανιστεί στην Προκαταρκτική Επιτροπή για το μπάζωμα των Τεμπών.
Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να κάνει τίποτα από όλα αυτά. Θέλει να αφήσει τον λίγο χρόνο που έχει μπροστά της η δικαιοσύνη να περνά. Και επαναφέρει το αφήγημα της αποσταθεροποίησης και των σχεδίων καταστροφής της χώρας.
Για την καταστροφή της χώρας ο μόνος υπεύθυνος είναι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Και στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, όπως έχει δείξει η απομόνωση της Ελλάδας, με αποκλειστική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη, από τις ευρωπαϊκές διασκέψεις και τις αποφάσεις για την ασφάλεια της Ένωσης και τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Με το έγκλημα των Τεμπών η κοινωνία αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος του κράτου δικαίου συνολικά στην Ελλάδα. Όσο η κυβέρνηση απροκάλυπτα αποποιείται τις ευθύνες της για την κατάσταση στην οποία έχει φέρει τη χώρα, τόσο η οργή θα μεγαλώνει.
*Δημοσιεύθηκε στο https://www.rosa.gr/politiki/kostas-arvanitis-apo-tin-atimorisia-stin-orgi-ta-tebi-i-koryfi-tou-elleimmatikou-kratous-dikaiou-stin-ellada/
