Συνέντευξη στην Εφημερίδα One Voice και το Δημοσιογράφο Γιάννη Κορωναίο
«Το θέατρο Μητσοτάκη, όχι μόνο δεν πείθει πια κανέναν, αλλά έχει αρχίσει να εκνευρίζει ακόμη και ψηφοφόρους του», σημειώνει στη Voice ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Αρβανίτης, με αφορμή την κυβερνητική διαχείριση του δυστυχήματος στα Τέμπη. Ο ίδιος περιγράφει την εμπειρία του, ως μέλος της Επιτροπής LIBE, από την πρόσφατη επίσκεψη στην Αθήνα, ενώ σχολιάζει το QatarGate και τις επιπτώσεις του στους ευρωβουλευτές, τονίζοντας «στη δική μας ομάδα, της Αριστεράς, δεν είδαμε κατεβασμένα κεφάλια».
Επίσης αναφέρεται και στην υπερψήφιση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, που «πέρασε» από την Ευρωβουλή χωρίς τις ψήφους της ευρωπαϊκής Δεξιάς.
Πριν λίγες μέρες βρεθήκατε στην Αθήνα ως μέλος της αντιπροσωπείας της επιτροπής LIBE της Ε.Ε., σε βαρύ κλίμα λόγω Τεμπών, όμως η αντιπροσωπεία έτυχε και εχθρικής αντιμετώπισης από την κυβέρνηση. Ποια είναι τα συμπεράσματα που αποκόμισαν τα μέλη της επιτροπής για το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα;
Είναι όσα είπε δημόσια η επικεφαλής της αποστολής της LIBE στη χώρα μας, η Σόφι Ιν’τ Βελτ, η οποία παρουσίασε τα πρώτα κοινά μας συμπεράσματα στη συνέντευξη Τύπου και είναι αποκαλυπτικά: Αν και η Ελλάδα διαθέτει σταθερό θεσμικό και νομικό πλαίσιο, μια δυναμική κοινωνία των πολιτών και ανεξάρτητα ΜΜΕ, η αντιπροσωπεία διαπίστωσε την ύπαρξη πολύ σοβαρών απειλών προς το Κράτος Δικαίου και τα θεμελιώδη δικαιώματα. Με απλά λόγια, έχουμε πλαίσιο που δεν λειτουργεί, τα θεσμικά αντίβαρα εμποδίζονται να ισορροπήσουν την υπέρμετρη ισχύ της εκτελεστικής εξουσίας, τα ΜΜΕ δεν επιτελούν το ρόλο τους.
Η δουλειά μας δεν ολοκληρώθηκε στην Αθήνα, θα δείτε σύντομα μια ολοκληρωμένη αναφορά των όσων διαπιστώθηκαν εδώ.
Εκείνο που μπορώ αυτήν τη στιγμή να σας πω είναι πως, δεν ήταν καθόλου ευχάριστη η θέση ενός Έλληνα ευρωβουλευτή, να βιώνει στην ίδια του τη χώρα, τη χυδαία και υποκριτική θεσμική περιφρόνηση με την οποία αντιμετώπισε την επίσημη αποστολή η κυβέρνηση της χώρας του, ούτε αισθάνθηκα άνετα ακούγοντας τη σκληρότερη κριτική σε βάρος της χώρας μου από ευρωπαϊκό θεσμό, εδώ και πολλές δεκαετίες!
Για να μείνουμε στα των Βρυξελλών, το QatarGate συνεχίζει να κλυδωνίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τι αισθήματα κυριαρχούν στους συναδέλφους σας με τις συνεχείς αποκαλύψεις για ευρωβουλευτές, συνεργάτες και λομπίστες, οι οποίοι έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι; Υπάρχει συζήτηση σχετικά με αλλαγές που πρέπει να γίνουν, προκειμένου να θωρακιστεί η αξιοπιστία των οργάνων της Ε.Ε.;
Από τις πρώτες ημέρες υπάρχει έντονη ανησυχία, καχυποψία και φόβος για νέες αποκαλύψεις στους ευρωβουλευτές των μεγάλων πολιτικών ομάδων, αυτούς δηλαδή που κατεξοχήν στοχεύουν να επηρεάσουν με θεμιτά και αθέμιτα μέσα οι λομπίστες.
Στη δική μας ομάδα, της Αριστεράς, δεν είδα κατεβασμένα κεφάλια. Εμείς ξέρουμε ποιον έχουμε δίπλα μας και γιατί είμαστε στην πολιτική. Εμείς ζητούσαμε συζήτηση και καταδίκη του Κατάρ μήνες πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο. Άλλοι τρέμουν ακόμη. Περιέργως, είναι οι ίδιοι που επιδιώκουν να «νερώσουν» τη μεγάλη μεταρρυθμιστική προσπάθεια, που ξεκίνησε για μια εκ βάθρων αναθεώρηση των κανόνων διαφάνειας. Στη συζήτηση αυτή, η Αριστερά προσέρχεται με σταθερό πλαίσιο που είχα την ευκαιρία να σκιαγραφήσω παρεμβαίνοντας εκ μέρους της Left σε σχετική συζήτηση στην Ολομέλεια.
Κάποιες πολιτικές δυνάμεις, πάντως, φαίνεται πως δεν έχουν πάρει ακόμη το μάθημά τους. Επιμένουν να εστιάζουν όχι σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες για ένα νέο πλαίσιο διαφάνειας που θα καλύπτει όλους τους θεσμούς της Ε.Ε., αλλά εργαλειοποιούν την κρίση αυτή για να στηρίξουν την ατζέντα τους, όπως κάνει η Δεξιά που ρίχνει το βάρος μόνο στον ρόλο των ΜΚΟ. Είναι μια δύσκολη μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη και η Ευρωομάδα μας παλεύει να μην καταλήξει στα χέρια της ευρωπαϊκής Δεξιάς μια χαμένη ευκαιρία για την Ένωση. Η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την Ε.Ε.
Την εβδομάδα που μας πέρασε υιοθετήσατε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ένα ψήφισμα για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που θεωρείτε ιδιαίτερα σημαντικό, παρά το γεγονός πως δεν είναι καν νομοθετικό, δεν δεσμεύει δηλαδή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τι το κάνει τόσο σημαντικό;
Καταρχάς φανερώνει μια καθαρή στροφή. Η Ε.Ε. δεν μιλά πια μόνο για ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα, αλλά βάζει σιγά, σιγά ένα πλαίσιο άμβλυνσης των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων και καταπολέμησης της φτώχειας. Αυτό το πλαίσιο η ευρωπαϊκή Δεξιά το αντιμάχεται, εμείς παλεύουμε να ενισχυθεί και να γίνει πιο αποτελεσματικό, ειδικά τώρα που η αισχροκέρδεια Μητσοτάκη απλώνει ξανά το φάσμα της φτώχειας στα μεσαία στρώματα στη χώρα μας και επιχειρεί να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους με μία ακόμη ανεπαρκή, ψηφοθηρική αύξηση στον κατώτατο μισθό. Τώρα, οι Έλληνες, όλοι οι πολίτες της Ε.Ε., χρειαζόμαστε περισσότερη κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μειώνει για πρώτη φορά τη δημοσκοπική διαφορά από τη Ν.Δ. στα όρια του στατιστικού λάθους. Τι χρειάζεται να ειπωθεί στους πολίτες, στην τελική ευθεία για τις κάλπες, ώστε να πεισθούν και να ψηφίσουν το κόμμα σας;
Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να περιλαμβάνει την αναγκαία θεσμική αναστήλωση και την παραγωγική ανασυγκρότηση που έχει ανάγκη η Ελλάδα, μετά τη λαίλαπα Μητσοτάκη, τη χειρότερη Δεξιά της μεταπολίτευσης.
Το πολιτικό σχέδιο που ξεδιπλώνει ο Αλέξης Τσίπρας, είναι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος και πρέπει όλοι μας να μιλάμε γι’ αυτό πιο καθαρά. Να εξηγήσουμε τι σημαίνει πρακτικά για τον καθένα το κεντρικό πρόταγμα «Δικαιοσύνη Παντού», και πώς η Δικαιοσύνη είναι όρος και προϋπόθεση ανάπτυξης κι ευημερίας όλων των πολιτών. Δεν είναι μόνο μια ηθική επιταγή, είναι προϋπόθεση κοινωνικής ειρήνης και προόδου. Αφορά τα δικαιώματα του εργάτη, τη δυνατότητα του νέου να σπουδάσει, να αποκτήσει αξιοπρεπή στέγη, του καθενός να έχει πρόσβαση στην Υγεία και όταν χρειάζεται στην Πρόνοια, μάς αφορά όλους.
«Ο Μητσοτάκης έχει αρχίσει να εκνευρίζει ακόμη και ψηφοφόρους του»
Στα καθ’ ημάς, η τραγωδία στα Τέμπη ανέδειξε, για ακόμη μία φορά, τα τρωτά σημεία του κράτους και παράλληλα άλλαξε άρδην την εικόνα στο πολιτικό σκηνικό, λίγους μήνες πριν τις κάλπες. Πώς κρίνετε τη διαχείριση του δυστυχήματος από τον πρωθυπουργό; Θεωρείτε ότι «περνάει» στους πολίτες η δέσμευσή του για άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος στα τρένα και για απόδοση ευθυνών;
Ο πρωθυπουργός είναι ένας «Λουδοβίκος» που υποδύεται τον φιλελεύθερο δημοκράτη, αλλά κυβερνά με πρακτικές ακραίου νεοφιλελεύθερου και αυταρχισμό AltRight ηγέτη! Μιλά σαν σύγχρονος δυτικοευρωπαίος δημοκράτης, αλλά η χώρα μας αρχίζει να μοιάζει με την Ουγγαρία του Όρμπαν και τη Βρετανία της Θάτσερ. Εδώ ιδιωτικοποιούν το ίδιο το ΕΣΥ. Δείτε τι κάνουν και με το Αντικαρκινικό Παίδων! Παριστάνει τον ευρωπαϊστή, αλλά περιφρονεί τον θεσμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου!
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι, στα τέσσερα σχεδόν χρόνια που κυβερνά, σε κάθε κρίση παριστάνει ότι «αναλαμβάνει την ευθύνη» την ίδια ώρα που στην πράξη μάς εξηγεί γιατί τελικά φταίνε όλοι οι άλλοι, εκτός από τον ίδιο! Ε, η πλάκα με τον Πρωθυπουργό Περιορισμένης Ευθύνης και μειωμένης γνώσης, έχει τελειώσει. Το θέατρο Μητσοτάκη, όχι μόνο δεν πείθει πια κανέναν, αλλά έχει αρχίσει να εκνευρίζει ακόμη και ψηφοφόρους του. Δεν πείθει, και πολύ γρήγορα δεν θα είναι πια καθόλου χρήσιμος στις ελίτ προς όφελος των οποίων κυβέρνησε τη χώρα.