Για σχεδόν μιάμιση δεκαετία, οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή σχεδίαζαν να στήσουν μια τεράστια «σκουπιδούπολη» δίπλα στην Κερατέα.
Στην αρχή, προηγήθηκε η προπαγάνδα του πειθαναγκασμού. Αλλά, πώς να πείσεις τους πολίτες ότι κάτι προγραμματίζεται «για το καλό τους» χωρίς επιχειρήματα; Κι έτσι, τον Δεκέμβριο του 2010, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, με Υπουργό Προστασίας του Πολίτη τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη (γιατί οι αποφάσεις έχουν πρόσωπο και ονοματεπώνυμο) στέλνει τα ΜΑΤ για να επιβάλει – ή μάλλον να εισβάλει – στην Κερατέα και τους γύρω οικισμούς.
Οι πολίτες βλέπουν αυτή την κίνηση ως casus belli και αντιδρούν ανάλογα. Για τις επόμενες 128 ημέρες το εργοτάξιο, οι δρόμοι, τα χωράφια και η ίδια η πόλη γίνονται πεδίο μάχης. Μιας μάχης, όχι απέναντι στην εξουσία – όπως μετέδιδαν τα ΜΜΕ της εποχής – αλλά απέναντι στη βία και την αυθαιρεσία της εξουσίας.
Μια αληθινή πανστρατιά στην οποία πολέμησαν όλοι. Ολοι, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Τα media την ονόμασαν «κλεφτοπόλεμο εναντίον του κράτους». Εμείς πώς τη λέμε; Τη λέμε «επανάσταση του αυτονόητου»!
Αυτονόητο ότι τα φιρμάνια του κράτους πρέπει να έχουν λαϊκό έρεισμα και αποδοχή. Αυτός είναι ο ρόλος του, αυτή είναι η αποστολή του!
Αυτονόητο ότι ένα δημόσιο έργο πρέπει να υπηρετεί την ευημερία της κοινωνίας. Ολόκληρης της κοινωνίας, όχι ενός μέρους της – συνήθως του πιο ελιτίστικου – σε βάρος ενός περιθωρίου που θα φτιάξουμε για να τρώει τα σκουπίδια μας, μεταφορικά και κυριολεκτικά!
Αυτονόητο ότι οι πολίτες έχουν δικαίωμα στη γνώμη, τη διαμαρτυρία και την αντίδραση. Και πως, αν προσπαθείς να τους επιβάλεις τις αντιλήψεις της εξουσίας χωρίς διάλογο, χωρίς επιχείρημα, θα τους βρεις απέναντί σου.
Αυτός είναι άλλωστε και ο πραγματικός διαχωρισμός ανάμεσα στην έννοια της Πολιτείας και της έννοιας του Κράτους. Ιδανικά πρέπει να ταυτίζονται. Ή τουλάχιστον να τέμνονται. Αν όχι, ο δρόμος είναι… ο δρόμος. Στην κυριολεξία. Και ο αγώνας μέχρι την τελική δικαίωση!
Στις 18 Απριλίου 2010, τα ΜΑΤ αποσύρθηκαν. Το σχέδιο για την τεράστια χωματερή του Οβριοκάστρου πάγωσε. Το «Άπαρτο Κάστρο» της λεωφόρου Λαυρίου έγινε σύμβολο αγώνα. Οι Αρβανίτες της Κερατέας δε λύγισαν. Είναι κάτι που το ήξερα και το σεβόμουν από τις πρώτες μέρες του αγώνα.
Ως… Αρβανίτης.
Τι μάθαμε από την Κερατέα; Τι έμαθαν οι πολίτες εδώ; Εμείς που παρακολουθήσαμε, ζήσαμε ή καλύψαμε τις κινητοποιήσεις; Το κράτος, η εξουσία;
Αυτά θέλουμε να συζητήσουμε σήμερα το βράδυ. Στην Κερατέα. Για την Κερατέα.
Για ‘μένα, η Κερατέα δεν είναι μόνο μια πόλη που είπε όχι στην κρατική αυθαιρεσία. Είναι ένα σύμβολο «πολιτικής ανυπακοής». Αλλά όχι ένα σύμβολο με αναφορές στο παρελθόν. Μια διαρκής υπόμνηση για το τι κερδίζουν οι πολίτες όταν συσπειρώνονται πίσω από ένα δίκαιο σκοπό. Η Κερατέα είναι έμπνευση!
Απόψε βρεθήκαμε εκεί με φίλους και συντρόφους, συνυποψήφιους και πολίτες της περιοχής. Και το γιορτάσαμε. Επαναστατικά!
Μερικά μόνο αποσπάσματα από την ομιλία μου:
✔ «Μιλώντας για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη…Στην Πορτογαλία έχουμε εκλογές. Ξέρετε το ποσοστό της ακροδεξιάς στην Πορτογαλία; Είναι 0.3-0.4%».
✔ «Και αυτό γιατί οι αριστερές δυνάμεις του Bloco και του Κομμουνιστικού Κόμματος Πορτογαλίας συνεργάστηκαν με τους Σοσιαλιστές. Δεν κάθισαν ως κόμμα-ρεπόρτερ να καταγράφουν τα γεγονότα· βοήθησαν στην προοδευτική στροφή της χώρας και πήραν μέτρα υπέρ του λαού».
✔ «Στην Ελλάδα έχουμε σόγια και «μόνιμους ιδιοκτήτες» της χώρας, που επι των ημερών τους τα λεφτά πήγαν σε θέσεις, τζάκια, πρόσωπα, υποβρύχια που έγερναν, υπερτιμολογημένα φάρμακα…»
✔ «Οι ίδιοι άνθρωποι επανέρχονται σήμερα στο προσκήνιο κουνώντας το δάχτυλο. Ο κύριος Σγουρός πώς ξαναδιεκδικεί την ψήφο του λαού μετά απ’ όσα έκανε στην Κερατέα – και όχι μόνο;»
✔ «18 Απρίλη ήταν όταν τα ΜΑΤ έφυγαν από την Κερατέα. Ήταν το πρώτο πείραμα της απολυταρχικής αντίληψης του κράτους ότι οι πολίτες πρέπει να είναι σκυμμένοι».
✔ «Όμως οι πολίτες της Κερατέας αντέδρασαν, ριζοσπαστικοποιήθηκαν και νίκησαν. Ακόμη κι αν ταλαιπωρούνταν κάποιοι μέχρι πρόσφατα με δικαστήρια. Ακόμη κι αν τα media ήταν εναντίον τους. Οι ίδιοι ήταν και τότε, και το ’15, και σήμερα».
✔ «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις ευρωεκλογές. Κι αυτοί που θα επιλέξουν οι πολίτες για την Ευρωβουλή δεν θα είναι οι «άριστοι». Θα είναι όμως οι πιο έντιμοι, αξιοπρεπείς και χαμογελαστοί επαναστάτες στην Ε.Ε. Venceremos!»
