Άρθρο του Κ. Αρβανίτη στην Εποχή
Όταν το 480 π.Χ. η στρατιά του Ξέρξη ρήμαζε τον ελλαδικό χώρο, ο χρησμός της Πυθίας για την προστασία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, αμφίσημος όπως πάντα, έτυχε δύο ερμηνειών: Κάποιοι έσπευσαν να ορθώσουν, όπως – όπως, έναν ξύλινο φράχτη γύρω από το λόφο της Ακρόπολης. Ο Θεμιστοκλής, ευφυής πολιτικός και έμπειρος στις διπλές σημασίες των λέξεων καθώς ήταν, κατάλαβε το νόημα του χρησμού: «το ξύλινο τείχος απόρθητο θα μείνει». Ναυπήγησε 350 τριήρεις και τσάκισε τον περσικό στόλο στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι Θεμιστοκλής. Και εδώ που τα λέμε, ούτε κανένας από τους «στρατηγούς» του πλησιάζει στο ελάχιστο τη μεγαλοφυία του Αθηναίου δημοκράτη πολιτικού.
Αν την πλησίαζαν, δεν θα διέπρατταν αλλεπάλληλα (ας τα πούμε, για την προαγωγή της συζήτησης) «λάθη» στη διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος. Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβαν τη βαριά ευθύνη της εξουσίας, μέχρι και σήμερα.
Για τα παλιά τους ατοπήματα έχουμε ξαναγράψει: για την εναλλαγή συντονιστών, έξι τον αριθμό, μέσα σε επτά μήνες. Για την κατάργηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής (και την επανασύστασή του, με ένα αμήχανο mea culpa). Για την άρνηση εκπόνησης σχεδίου αποσυμφόρησης των νησιών, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Για τον διχασμό της κοινωνίας και την καλλιέργεια συνθηκών εμφυλιοπολεμικής σύρραξης, όπως συνέβη στην Χίο και την Μυτιλήνη.
Κι όμως. Παρά την κατακραυγή από θεσμούς και διεθνείς οργανώσεις, παρατηρητήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διπλωματικά κέντρα, παρά τις φραστικά προσεκτικές, αλλά νοηματικά οργισμένες δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ (με τελευταία την, κατ’ εξοχήν αρμόδια, Επίτροπο Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, Ύλβα Γιοχάνσον), η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει. Επιμένει ιδεοληπτικά, στη λάθος ερμηνεία του ευρωπαϊκού χρησμού:
- Μετατρέπει το πολυδιαφημισμένο ως «Ευρωπαϊκό Σύνορο» του Έβρου σε πεδίο πειραματισμών αμφίβολης νομιμότητας (της διεθνούς, όχι μόνο της εσωτερικής) κλείνοντας, δήθεν, τη στρόφιγγα των ροών, ανοίγοντας όμως μιαν επικίνδυνη κερκόπορτα: με κανόνια ήχου και άλλες «καινοτομίες» η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί στην απέναντι όχθη, όχι του Έβρου, αλλά της διεθνούς νομιμότητας. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν συμβεί αυτό;
- Ολοκληρώνει έναν κλειστό διαγωνισμό με «έπαθλο» 456 εκατ. ευρώ, σε βάθος τριετίας, για «παροχή υπηρεσιών διαχείρισης εγκαταστάσεων». Και αυτό, μετά από τη σκανδαλώδη χορήγηση 6,2 εκατ. ευρώ σε ιδιωτική εταιρεία για «συμβουλευτικές υπηρεσίες» (προφανώς, η αντίστοιχη υπηρεσία του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής ήταν ανίκανη να αναλάβει το έργο) και –δεν ξεχνάμε τίποτα!– μετά τα 120 εκατ. ευρώ για την κατασκευή των δύο ΚΥΤ σε Λέσβο και Χίο (θυμάστε πόσο καλά πήγε αυτό…).
- Ετοιμάζεται, με το νέο νομοσχέδιο, να σερβίρει την ίδια, ξαναζεσταμένη συνταγή: περιορισμός των δομών φιλοξενίας σε ΚΥΤ (Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης) και ΚΕΔ (Κλειστές Ελεγχόμενες Δομές) –για τις οποίες δεν υπάρχει πόρισμα διεθνούς οργανισμού που να μην τις θεωρεί παράνομες και προκλητικά παραβατικές των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε κάθε κώδικα, κάθε μορφή δικαίου, κάθε καταστατικό χάρτη και κάθε οικουμενική διακήρυξη.
- Ταυτόχρονα, αποσιωπά και εξαφανίζει εντελώς το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ, το μοναδικό πρόγραμμα φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων που διασφαλίζει την αποσυμφόρηση των παραμεθόριων περιοχών και την ενσωμάτωση των ανθρώπων αυτών στην ελληνική κοινωνία (ή την προώθησή τους στην ευρωπαϊκή επικράτεια).
Και για δραματικό φινάλε –για πρώτη φορά με Κοινή Υπουργική Απόφαση– χαρακτηρίζει ασφαλή χώρα την Τουρκία, για αιτούντες διεθνούς προστασίας από πέντε χώρες: Συρία, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές και Σομαλία. «Εντελώς τυχαία», χώρες των οποίων οι πολίτες συνθέτουν τη συντριπτική πλειονότητα όσων καταφεύγουν στη χώρα μας για να ζητήσουν άσυλο. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι εφόσον η Τουρκία δεν επιτρέπει επιστροφές, μοναδικό και αναπότρεπτο αποτέλεσμα θα είναι ο εγκλωβισμός αυτών των ανθρώπων στην Ελλάδα, εφόσον οι αιτήσεις τους απορριφθούν.
Τίποτα απ’ όλα αυτά, όμως, δεν πτοεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε οι κωμικοτραγικές επιλογές με τα πλωτά φράγματα και τα ηχητικά κανόνια, ούτε οι επιπλήξεις των αξιωματούχων της ΕΕ και της πλειοψηφίας των ευρωβουλευτών, ούτε καν οι διαρκείς αναφορές για παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων, με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.
Και είναι λογικό. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει επιλέξει το μίζερο πόστο του δεσμοφύλακα της ΕΕ. Έτσι, αρκείται στο να καταστρώνεi σχέδια για δομές – στρατόπεδα συγκέντρωσης, να ζητά ευρωκονδύλια και να τα μοιράζει στα νέα Γκουαντάναμο που μεθοδεύει. Τα τείχη της είναι πέτσινα. Και δεν αποτρέπουν τίποτε άλλο εκτός από τις πιθανότητες να αποκτήσει το προσφυγικό τις ευρωπαϊκές διαστάσεις που χρειάζεται, ώστε να μην απομείνουμε οι μόνοι άτυχοι που θα το διαχειριστούν.