Ο καλός μας σύντροφος Κώστας δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.
Η ακαδημαϊκή του πορεία, το θεωρητικό του έργο και η συμβολή του (και ως Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς) στη συγκρότηση του ιδεολογικού χαρακτήρα αλλά και του προταγματικού προσανατολισμού της σύγχρονης αριστεράς εν γένει, αλλά και της δικής μας, Ριζοσπαστικης «κυβερνώσας» αριστεράς ειδικά, είναι αναντικατάστατα και τον καθιστούν έναν από τους στιβαρότερους εκπροσώπους της αριστερής διανόησης σήμερα
Θα αναφερθώ μονάχα στο χαρακτηριστικό εκείνο του λόγου του που εγώ θεωρώ πιο πολύτιμο: Ο Δουζίνας είναι δάσκαλος. Η ενάργεια του λόγου του και η φαντασία, η δημιουργικότητα της σκέψης του, ερεθίζουν και προκαλούν τον συνομιλητή του, ενώ παράλληλα καθιστούν προσβάσιμες τις πλέον περίπλοκες έννοιες.
Το νέο του βιβλίο είναι πολιτικό αλλά και βιωματικό. Μακριά από τη δημοσιολογική πεπατημένη και με εύστροφο χιούμορ, αποδίδει το πέρασμα του, ο Κώστας, «από την Έδρα στα Έδρανα», από τη θέση του καθηγητή, στη θέση του εκλεγμένου αντιπροσώπου και στη συγκρότηση μιας νέας πολιτικής ταυτότητας δράσης, που εμπλουτίζει την ακαδημαϊκή της υπόσταση, χωρίς να την παραγκωνίζει. Στην πορεία στέκεται στα σημαντικότερα από τα ζητήματα της περιόδου, όπως τα μεγάλα σκάνδαλα που ήρθαν στο φως, το Brexit και το ονοματολογικό, πάντοτε με σαφείς και διαφωτιστικές αναλύσεις.
Όσο ο καιρός περνάει είναι προφανές πως η περίπτωση της κυβερνώσας αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι μια περίπτωση μοναδική, για την οποία δεν υπήρξε κανένας οδικός χάρτης, ούτε υπάρχει κάποιος οδηγός για το μέλλον. Η ύπαρξη διανοητών σαν τον Κώστα Δουζίνα ήταν και είναι απαραίτητη για την ευόδωση ενός τέτοιου εγχειρήματος. Πολύ περισσότερο όταν η συμβολή τους έρχεται από θέση κεντρική και ενεργή, από τα «Έδρανα».
