Η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη έχει συγκεκριμένο στόχο. Και αυτός είναι η πλήρης επαναφορά του κράτους στα χέρια των «νόμιμων ιδιοκτητών» του, και η μελλοντική προστασία αυτού του «κεκτημένου» απέναντι στις «επιπολαιότητες» του ελληνικού λαού.
Η διγλωσσία του Μητσοτάκη και των στελεχών του τείνει να γίνει παροιμιώδης. Κατά την επίσκεψη του στο Παρίσι άφησε κατά μέρος τις προεκλογικές ακροδεξιές πομφόλυγες για κλειστά σύνορα και εμφανίστηκε έτοιμος για διάλογο με τους εταίρους για το προσφυγικό, υιοθετώντας τις θέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως, νωρίτερα, η συμφωνία των Πρεσπών, κατά Βαρβιτσιώτη και Παναγιωτόπουλο, έπαψε ξαφνικά (στις 8 Ιουλίου, συμπτωματικά) να είναι ταπεινωτική μειοδοσία και μετατράπηκε σε δρόμο «προς ένα καλύτερο μέλλον».
Όπως, όπως, όπως…
Κάποιοι θα το έλεγαν κωλοτούμπα. Εμείς το λέμε απλά αναμενόμενο.
Αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα. Είπαμε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει στόχο.
Αυτή είναι η επιτελική διγλωσσία μιας κυβέρνησης ειδικού σκοπού.
