Οι κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ και οι δηλώσεις των κορυφαίων αξιωματούχων του την περασμένη εβδομάδα δεν είναι πια αφύπνιση για την Ευρώπη αλλά αποτελούν διαδοχικά χαστούκια προς την ευρωπαϊκή ηγεσία και τους αρχηγούς ευρωπαϊκών κρατών, που τρέχουν με καθυστέρηση να σώσουν ό,τι μπορούν. Ο κίνδυνος αποκλεισμού της Ευρώπης από τις διαπραγματεύσεις για την επόμενη μέρα της Ουκρανίας, η υποβάθμιση του ΝΑΤΟ από τις ΗΠΑ δίχως εναλλακτική για την κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και άμυνα, ο εμπορικός πόλεμος, η υστέρηση στην Τεχνητή Νοημοσύνη αποτελούν ήδη τεράστιες προκλήσεις για την ΕΕ.
Με όλα τα μέτωπα ανοιχτά και την απογοήτευση των πολιτών από το πολιτικό σύστημα να διογκώνεται, η Ευρώπη απειλείται με κατάρρευση εκ των έσω με την άνοδο της Ακροδεξιάς, που έχει λάβει νέα ώθηση με την επικράτηση του Τραμπ. Αυτό έδειξε η πρόσφατη επίδειξη δύναμης στη Μαδρίτη, υπό το σύνθημα “Make Europe Great Again”, την οποία διοργάνωσαν οι «Πατριώτες στην Ευρώπη», πλέον η τρίτη πολυπληθέστερη πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μαζί με το ECR και με τους ακόμη πιο ακραίους του ESN, οι ακροδεξιές παρατάξεις έχουν ενισχυθεί σημαντικά.
Παρά τις φαινομενικές διαφορές μεταξύ αυτών των δυνάμεων, κοινός παρονομαστής τους είναι η υποστήριξη της νέας αμερικανικής κυβέρνησης και η προώθηση των αμερικανικών συμφερόντων με προμετωπίδα την καταπολέμηση αυτού που ορίζουν ως woke agenda. Η άτυπη “κοινοβουλευτική ομάδα Μασκ” μέσα στο ΕΚ είναι γεγονός.
Το ενδιαφέρον είναι, όπως και το 1930, ότι οι νεοφασίστες και οι ακροδεξιοί δεν αμφισβητούν τον κανιβαλισμό του καπιταλισμου αλλά δημιουργούν εσωτερικούς εχθρούς, τις κοινωνικές ομάδες -ευάλωτες επι τω πλείστον- που ειναι τροχοπέδη για την ευτυχία και την ορθή λειτουργία του συστήματος. Εδώ φυσικά έχουμε την επιτομή των απόλυτων αντιθέσεων του ανώνυμου πανίσχυρου Κεφαλαίου.
Στην τελική ευθεία για τις γερμανικές εκλογές, ο Ίλον Μασκ και ο Τζέι Ντι Βανς στηρίζουν απροκάλυπτα την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Οι ευθύνες και των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων της Γερμανίας είναι βαρύτατες, καθώς οι Χριστιανοδημοκράτες πρόσφατα συμμάχησαν με την AfD στη βουλή, για να νομοθετήσουν τις αντιμεταναστευτικές θέσεις τους. Όσο κι αν διαβεβαιώνει ο κ. Μερτς ότι δεν θα συνεργαστεί μετεκλογικά με την AfD, δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η ρωγμή που άνοιξε στο τείχος προστασίας από την Ακροδεξιά δεν θα γίνει μεγαλύτερη.
Στην Αυστρία, προς στιγμήν έχουν καταρρεύσει οι διαπραγματεύσεις για κυβερνητικό συνασπισμό μεταξύ της Κεντροδεξιάς και της Ακροδεξιάς αλλά στο ενδεχόμενο νέων εκλογών εκτιμάται ότι το FPO θα διευρύνει περισσότερο το προβάδισμά του έναντι των υπολοίπων. Στη Γαλλία, η Μαρίν Λεπέν περιμένει τον Μακρόν στη γωνία, η Μελόνι και ο Όρμπαν έχουν ήδη την εξουσία.
Με αυτά τα δεδομένα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν είναι διόλου απίθανο ότι και στην Ελλάδα η Νέα Δημοκρατία θα αναζητήσει σύμμαχο από τα δεξιότερά της για να διατηρηθεί στην εξουσία μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές. Η πρόβα συνεργασίας ήδη γίνεται στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, όπου οι ευρωομάδες του ΕΛΚ (ΝΔ) και των Πατριωτών για την Ευρώπη (Φωνή της Λογικής, Λατινοπούλου) συμμάχησαν για να αποκλείσουν το αίτημα της Left και του ΣΥΡΙΖΑ να κληθεί ο Επίτροπος Μεταφορών, Απόστολος Τζιτζικώστας, στην Ολομέλεια και να δωσει απαντήσεις για τα Τέμπη. Η Ακροδεξιά δεν είναι απομονωμένη από το δημοκρατικό τόξο στην ΕΕ, καθώς η συνεργασία της με τη Δεξιά αλλά και με τους Σοσιαλιστές ήδη καταγράφηκε και στην κατανομή καίριων πολιτικών θέσεων εντός των ενωσιακών θεσμών. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα καθώς και πάλι Σοσιαλδημοκράτες και κλασική Δεξιά συμμαχούν ή ανέχονται την ακροδεξιά προσπαθώντας να δημιουργήσουν «υγειονομικό αποκλεισμό» στην Αριστερά. Άλλωστε, στους κόλπους της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας έχει επανειλημμένα ακουστεί ότι υπάρχει περιθώριο συνεργασίας με την “καλή Ακροδεξιά”.
Η δική μας ευθύνη ως δημοκρατική αντιπολίτευση είναι να επικοινωνούμε με θάρρος, εξωστρέφεια, και σαφήνεια το δικό μας συνεκτικό αφήγημα, να αναπτύσσουμε τεκμηριωμένα τον σχεδιασμό μας για την νέα εποχή από κάθε δημόσιο βήμα, να εκθέτουμε τη βαθιά συστημική διασύνδεση της Ακροδεξιάς με ολιγαρχικούς μηχανισμούς, και να εργαζόμαστε ακόμη πιο εντατικά για τις διεκδικήσεις και τα συμφέροντα των πολλών, πριν η δυσαρέσκεια της κοινωνίας διοχετευθεί μαζικά στην Ακροδεξιά, και πριν ενσωματωθεί σταδιακά στη mainstream Δεξιά, όπως μας έχει επανειλημμένα διδάξει η ιστορία.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο https://www.libre.gr/2025/02/20/kommata-tis-akrodexias-stin-kyvernis/
