Συνέντευξη στον Νίκο Ελευθέρογλου για την εφημερίδα «Παρασκήνιο» & την ηλεκτρονική εφημερίδα «Political»
Η κυβέρνηση υπερασπίζεται την επίδοσή της στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών του φετινού καλοκαιριού και κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για φτηνή αντιπολίτευση, ενώ η Αξιωματική Αντιπολίτευση δέχεται και κριτική για «υπερβολικά συναινετική στάση». Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ χάνεται σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσει διαφορετικά κοινά και να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα;
Η κυβέρνηση έταξε στους πολίτες ασφάλεια και γέμισε τη χώρα με στάχτες κι αποκαΐδια. Ξέρετε, ασφάλεια δεν είναι μόνο να φυλάς τα σύνορά σου, ούτε μόνο να πολεμάς το έγκλημα, που ούτε κι εκεί είδαμε αποτελέσματα. Ασφάλεια είναι κατεξοχήν να ξέρουν οι άνθρωποι ότι η πολιτεία, το κράτος, θα είναι σε θέση να προστατεύσει τη ζωή αλλά και την περιουσία τους από μια φυσική καταστροφή. Δεν νομίζω ότι οι κάτοικοι της Βόρειας Εύβοιας, της Αττικής ή της Πελοποννήσου νιώθουν ασφάλεια μετά το φετινό καταστροφικό καλοκαίρι. Είναι αλήθεια ότι δεν είχαμε παρά ελάχιστους νεκρούς, αλλά αυτή η αυτονόητη ελάχιστη υποχρέωση της πολιτείας διαφημίστηκε λες και ήταν μοναδικό ιστορικό επίτευγμα, ενώ ακούσαμε και την ανοησία ότι έχουμε λέει πια «κουλτούρα εκκενώσεων», λες και δεν είχαν εκκενωθεί ξανά οικισμοί που κινδύνευαν από πυρκαγιές, λες και δεν είχε απομακρυνθεί ξανά κόσμος όπως στην καταστροφική πυρκαγιά του 2017 στην Αττική. Πώς μπορεί λοιπόν να είναι μια κυβέρνηση ευχαριστημένη όταν βάζει τόσο χαμηλά τον πήχη; Όταν στην Ελλάδα, και πριν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και πολλά χρόνια, καταφέρναμε να «πιάνουμε» τις περισσότερες πυρκαγιές στα πρώτα τους στάδια και φέτος ζήσαμε με μηδενικούς ή ασθενείς ανέμους να ξεφεύγουν η μία πυρκαγιά μετά την άλλη και να σταματάνε στη θάλασσα όταν δεν έχουν πια τίποτα να κάψουν; Τελικά αντί για πυρόσβεση, αυτό το καλοκαίρι ζήσαμε επιτελική διαχείριση εκκενώσεων και μόνο! Έπαιξαν πολιτικό παιχνίδι τιμβωρυχίας με το Μάτι των ακραίων και μοναδικών συνθηκών και πνίγηκαν ή μάλλον κάηκαν στα 2-3 μποφόρ! Και μάλιστα με τους ίδιους υπηρεσιακούς υπεύθυνους για το Μάτι, τους οποίους οι ίδιοι τοποθέτησαν σε καίριες θέσεις, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τους είχε στείλει σπίτι τους.
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ ομολογώ ότι πράγματι μπορεί να αιφινιδίασε κάποιους στην κυβέρνηση με την επίμονα υπεύθυνη στάση του να ΜΗΝ παρασυρθεί σε μια αντιπολίτευση της στάχτης, όπως συστηματικά έκανε η ΝΔ και τα στελέχη της. Όλοι θυμόμαστε την ανθρωποφαγία του κυρίου Πατούλη σε βάρος της Ρένας Δούρου, του ίδιου Πατούλη που με αφορμή τις φετινές πυρκαγιές ανακάλυψε επιτέλους ποιες είναι οι αρμοδιότητες του Περιφερειάρχη…
Ήταν μεγάλος «πειρασμός» η λαϊκή οργή των ημερών που είδαμε να εκφράζεται ακόμη και με φραστικές ακρότητες. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως έκανε το πολιτικό καθήκον του, απάντησε με σύνεση και προτάσεις. Δεν συμφωνώ με την κριτική που μεταφέρετε, πιστεύω ότι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ αποβλέποντας στην ουσία κι όχι στην επικοινωνία στρώνει το δρόμο για να φέρει και πάλι κοντά του στρώματα που είχαν απομακρυνθεί, χτίζει τη νέα πλειοψηφία που θα τον φέρει και πάλι στη διακυβέρνηση του τόπου με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα.
Μπαίνουμε σε ένα ακόμη φθινόπωρο με τη βαριά σκιά και το φόβο του covid. Συμμερίζεστε την αισιοδοξία της Κυβέρνησης ή πιστεύετε ότι τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας;
Φοβάμαι ότι αυτήν την αισιοδοξία στην οποία αναφέρεστε δεν θα τη δούμε ούτε καν στις αναλύσεις των ΜΜΕ της λίστας Πέτσα! Η κυβέρνηση παίζοντας με την επικοινωνία, ελάχιστες και ανεπαρκείς παρεμβάσεις ενίσχυσης της Δημόσιας Υγείας και πολύ περισσότερες μπίζνες με κολλητούς κούρασε την κοινωνία, εξήντλησε τους πολίτες και ψυχολογικά και οικονομικά. Μάλιστα, υπονόμευσε η ίδια το μεγαλύτερο όπλο της κοινωνίας μας κατά της φονικής πανδημίας, τον εμβολιασμό, με ανερμάτιστες αποφάσεις όπως το περίφημο «ξεστοκάρισμα» των εμβολίων της Astra-Zeneca, όταν για να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από τις δικές της ευθύνες επιτέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα!
Τα διχαστικά, τιμωρητικά στη λογική τους και όχι προστατευτικά μέτρα που ανακοίνωσε, αποτελούν μια εξοργιστική ομολογία αποτυχίας και ταυτόχρονα προσπάθεια επίρριψης της ευθύνης στην κοινωνία και τους πολίτες.
Απέναντι σ’ αυτήν την επικίνδυνα ανεπαρκή κυβέρνηση το μόνο όπλο που έχει η κοινωνία είναι η αυτοπροστασία μας. Να τηρούμε τα μέτρα που προτείνουν οι ειδικοί και να εμβολιαστούμε. Να εμβολιαστούμε όλοι μας και να πείσουμε όσους στέκονται δίπλα μας, κοντά μας μπερδεμένοι, επιφυλακτικοί, σκεπτικοί απέναντι στο μικρό αυτό θαύμα της Επιστήμης.
Το φθινόπωρο που έρχεται έχει και μια ακόμη σκιά, των δραματικών εξελίξεων στο Αφγανιστάν. Έχοντας δουλέψει πάνω στο προσφυγικό, ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η Ελληνική στάση στο ζήτημα των αναμενόμενων προσφυγικών ροών;
Σίγουρα όχι αυτό το φοβικό, απάνθρωπο παραλήρημα γελοιότητας, με επισκέψεις στα σύνορα και διαβεβαιώσεις για απαραβίαστους φράχτες! Ε, δεν υπάρχουν απαραβίαστοι φράχτες, ούτε σύνορα που δεν μπορεί να περάσει το καραβάνι της απελπισίας, ούτε θάλασσες όπου να επιβάλλεται ο πνιγμός αντί της διάσωσης, κοροϊδεύουν τον κόσμο όσο ρίχνουν όλο το βάρος στην -αυτονόητη- ανάγκη φύλαξης των συνόρων.
Τι χρειάζεται λοιπόν; Χρειάζεται μια διεθνής ελληνική πρωτοβουλία που να αναγκάσει σε εμπλοκή όλες τις ευρωπαϊκές -καταρχήν-χώρες. Ευχής έργο θα ήταν να αναλάβουν την ευθύνη οι βασικές χώρες που ευθύνονται για την διαρκή τραγωδία του Αφγανιστάν, έστω να υπάρχει μια σαφής πολιτική δέσμευση αναλογικής και ισότιμης ανάληψης ευθύνης για τους ανθρώπους που θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη χώρα για να σώσουν τη ζωή τους.
Αντ’ αυτού βλέπουμε σόου και διαβεβαιώσεις για δήθεν απαραβίαστα σύνορα. Προσωπικά φοβάμαι ότι αυτό θα καταλήξει ως «πρόβα τζενεράλε» της αθλιότητας που επιχειρείται να θεσμοθετηθεί εντός της ΕΕ με το διαβόητο νέο σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, αυτό που προωθούν Σχοινάς-Μητσοτάκης και στο οποίο φυσικά είμαστε αντίθετοι. Δηλαδή την επισημοποίηση της μετατροπής των χωρών υποδοχής σε χώρες – αποθήκες ανθρώπων έναντι ενός αδρού χρηματικού ποσού που στο πακτ βαφτίζεται ψευδεπίγραφα «αλληλεγγύη».
Δεν είναι η τραγωδία του Αφγανιστάν «παράθυρο» επικοινωνιακής απόδρασης από την αποτυχία διαχείρισης των πυρκαγιών. Είναι ένα σοβαρό διεθνές πρόβλημα και η χώρα μας πρέπει να αναλάβει σοβαρές πρωτοβουλίες, όπως αυτή που αναλαμβάνουμε ήδη στο Ευρωκοινοβούλιο απευθυνόμενοι στον επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ ζητώντας το αυτονόητο, μια σχετική προετοιμασία ενός μηχανισμού νόμιμων επανεγκαταστάσεων προσφύγων – κυρίως ευπαθών ομάδων – από τις γειτονικές στο Αφγανιστάν χώρες προς την ΕΕ, με δίκαιο επιμερισμό μεταξύ των κρατών-μελών.
