Η Αποστολή της Επιτροπής #LIBE, στην οποία συμμετέχω, βρίσκεται στη Μάλτα για να εξετάσει ζητήματα Κράτους Δικαίου και Δημοκρατίας στη χώρα. Οι κανόνες του Κράτους Δικαίου είναι το θεμέλιο της ζωής μας στην Ευρώπη, και κανένα κράτος δεν είναι υπεράνω των υποχρεώσεών του.
Είμαστε στην Μάλτα, όπως βρεθήκαμε στην Πολωνία και νωρίτερα στη Σλοβενία, όπως θα είμαστε οπουδήποτε διαπιστώνονται παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου στην ΕΕ, χωρίς διακρίσεις και αστερίσκους.
Μέσα στις επόμενες μέρες, μέσα από συνεχόμενες συναντήσεις με πολιτειακούς παράγοντες και εκπροσώπους τις κοινωνίας των πολιτών, δικαστικούς και δημοσιογράφους, θα εξετάσουμε λεπτομερώς την κατάσταση του Κράτους Δικαίου στη Μάλτα, στην οποία υπάρχουν σημαντικά ζητήματα:
Προβλήματα με το δικαστικό σώμα, καθώς ο ανώτατος δικαστής ορίζεται από το Κοινοβούλιο, και δεν χρειάζεται καν να είναι δικαστικός, σε ένα δυσκίνητο και αργό σύστημα απονομής δικαιοσύνης, με ειδικά δικαστήρια τα μέλη των οποίων διορίζονται με συμμετοχή της κυβέρνησης.
Η διαφθορά στη χώρα φαίνεται πως είναι εκτεταμένο φαινόμενο, με τις σχετικές ανακρίσεις να είναι χρονοβόρες και ανύπαρκτο ακόμα ιστορικό καταδικαστικών αποφάσεων σε υποθέσεις υψηλού επιπέδου.
Προβληματικός ακόμα κρίνεται ο ρόλος και οι συγκεντρωμένες εξουσίες του Επιτρόπου για τις Εθελοντικές Οργανώσεις, ενώ δεν λείπουν και τα ευρύτερα πολιτειακά προβλήματα διάκρισης εξουσιών.
Ταυτόχρονα, στη Μάλτα υπάρχει ενεργή «βιομηχανία» goldenvisa, εξαγοράς δηλαδή της Μαλτέζικης (και άρα της Ευρωπαϊκής) υπηκοότητας μέσω επενδύσεων, μια πρακτική την οποία το Ευρωκοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχουν καταδικάσει πολλές φορές ως παράνομη, και για την οποία το νησιωτικό κράτος κινδυνεύει να βρεθεί ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Αναφορικά με την Ελευθερία του Τύπου, στην πρόσφατη έκθεση των Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα, η Μάλτα βρίσκεται σε ελάχιστα καλύτερη κατάταξη από τη χώρα μας, που είναι τελευταία στην Ευρώπη. Οι μεταρρυθμίσεις που εξαγγέλθηκαν μετά τη δολοφονία της Daphne Caruana Galizia, που ερευνούσε τα Panama Papers (της οποίας οι δολοφόνοι ακόμη δεν έχουν δικαστεί και καταδικαστεί) δεν έχουν εφαρμοστεί πλήρως.
Οι περισσότεροι τηλεοπτικοί σταθμοί ανήκουν στα πολιτικά κόμματα, ενώ η δημόσια τηλεόραση επηρεάζεται ιδιαίτερα από την κυβέρνηση, τη στιγμή που η κρατική διαφήμιση συχνά χρησιμοποιείται ως μοχλός άσκησης πίεσης στα ιδιωτικά μέσα. Συχνά, τα ανεξάρτητα ΜΜΕ στερούνται εκ των πραγμάτων του δικαιώματός πρόσβασης στην πληροφορία, ενώ πολλές είναι και οι περιπτώσεις δημοσιογράφων που αντιμετωπίζουν καταχρηστικές αγωγές (SLAPP).
Όλα τα παραπάνω περιγράφουν σοβαρά προβλήματα στο Κράτος Δικαίου, ανεπίτρεπτα για ένα Κράτος-Μέλος της ΕΕ.
Όποιο κι αν είναι αυτό.