marg schinas
photo Αρχείου

Την  ανάγκη η απασχόληση σε διαδικτυακές πλατφόρμες να ρυθμιστεί προκειμένου να προστατεύεται ως εξαρτημένη μισθωτή εργασία, σε αντίθεση με την πραγματικότητα που τείνει να διαμορφωθεί και θέλει τους εργαζόμενους να έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις σχέση αυτοαπασχολούμενου εργολάβου υποστήριξε ο Κώστας Αρβανίτης.

Ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, παρουσιάζοντας στην αρμόδια Επιτροπή EMPL (Απασχόλησης & Κοινωνικών Υποθέσεων) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τις θέσεις της Ευρωομάδας της Αριστεράς The Left πάνω στο φλέγον ζήτημα της ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων στις μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες, τοποθετήθηκε καθαρά πως οι πλατφόρμες είναι εργασιακός χώρος και όχι μεσολαβητής.

Ο Κώστας Αρβανίτης επέμεινε στην ανάγκη για ανθρωποκεντρική οργάνωση της Εργασίας με σεβασμό στην προσωπικότητά των εργαζομένων και στα προσωπικά τους δεδομένα, χωρίς να παραλείψει να αναφερθεί και στα ζητήματα που δημιουργούνται από τη χρήση των αλγορίθμων για ρύθμιση του εργασιακού περιβάλλοντος.

Η συζήτηση για τις πλατφόρμες πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της παρουσίασης στην Επιτροπή EMPL της σχετικής έκθεσης του ILO για τον ρόλο που παίζουν οι ψηφιακές πλατφόρμες εργασίας στον μετασχηματισμό του Κόσμου της Εργασίας.

 

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της παρέμβασης του Κώστα Αρβανίτη:

Κ. Rani

Αγαπητοί συνάδελφοι,

 Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ. Rani για την πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίασή της καθώς επίσης να συγχαρώ το Διεθνή Οργανισμό Εργασίας για την εξαιρετική αυτή μελέτη, που πολύ αναλυτικά μας παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο οι ψηφιακές εργασιακές πλατφόρμες μεταβάλλουν τον κόσμο της εργασίας. Πάνω σε αυτό θα ήθελα να κάνω και εγώ κάποιες παρατηρήσεις:

 Πράγματι, οι διαδικτυακές πλατφόρμες έχουν πενταπλασιαστεί τα τελευταία 10 χρόνια δημιουργώντας μια νέα πραγματικότητα – μια νέα ψηφιακή οικονομία.

 Ποια είναι όμως η νέα εργασιακή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους;

 Δυστυχώς, το 50% των εργαζομένων πληρώνονται λιγότερο από $ 2 την ώρα,

υπό εργασιακό καθεστώς υπερβολικής ευελιξίας – δηλαδή ανασφάλειας – χωρίς να γίνεται διαφοροποίηση μεταξύ εξαρτωμένων εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων, με μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων σε ορισμένες πλατφόρμες.

 Ταυτόχρονα βλέπουμε τις αλγοριθμικές εφαρμογές να αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο με υπερβολικές δυνατότητες, ενώ η διαχείριση των σχέσεων με τους εργαζομένους και τους πελάτες πραγματοποιείται, από κάθε άποψη, μονομερώς από τις πλατφόρμες. 

 Θα έλεγα λοιπόν ότι το νέο αυτό ψηφιακό εργασιακό περιβάλλον αποτελεί «προσβολή» της κανονικότητας της εργασίας και του μισθού, των εργασιακών συνθήκων, της κοινωνικής προστασίας και ασφάλισης των εργαζομένων, καθώς επίσης και του δικαιώματός για συλλογικές διαπραγματεύσεις και συνδικαλιστική εκπροσώπηση.

 Να τονίσω επίσης ότι πρόκειται για ένα μοντέλο άνισης ανάπτυξης που αυξάνει και ριζοσπαστικοποιεί το υφιστάμενο ψηφιακό χάσμα και τις ανισότητες εντός των κρατών και μεταξύ των ηπείρων εφόσον τα κέρδη της ψηφιακής οικονομίας δεν κατανέμονται εξίσου. Το 70% των εσόδων διατίθεται μόνο σε δύο χώρες: Ηνωμένες Πολιτείες και Κίνα.

 Εμείς ως ευρωομάδα της Αριστεράς ζητούμε ξεκάθαρα: 

  • την ένταξη και αυτών των μορφών απασχόλησης στο προστατευτικό νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει για την εξαρτημένη εργασία, 
  • τη διασφάλιση των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στις πλατφόρμες, 
  • την ανθρωποκεντρική οργάνωση της εργασίας, με σεβασμό στην προσωπικότητά των εργαζομένων και στα προσωπικά τους δεδομένα. 

Σας ευχαριστώ πολύ