Συνέντευξη στον Λάμπρο Δεμερτζή και την εφημερίδα «Κυκλαδική»
Ο Κώστας Αρβανίτης είναι Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και της GUE/NGL και μέλος των επιτροπών LIBE & EMPL του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Συζητήσαμε μαζί του τις εξελίξεις στις Ευρωτουρκικές σχέσεις, μετά τις «επιθέσεις» του Τούρκου προέδρου Ερντογάν στη Γαλλία και στον πρόεδρο Macron.
Χρειαζόταν κάτι τέτοιο κατά τη γνώμη σας έτσι ώστε να ξυπνήσει η Ευρώπη;
Οι επιθέσεις και αντιπαραθέσεις της Τουρκίας με τη Γαλλία ή με τη Γερμανία -αναλόγως της εποχής – ή με τη Ρωσία ή με τις Η.Π.Α. αφορούν τα συμφέροντα της Τουρκίας σε σχέση με τις συγκεκριμένες χώρες . Βεβαίως δημιουργούν ένα γενικότερο κλίμα αλλά στην προκειμένη περίπτωση δε νομίζω ότι οι Γάλλοι, πέρα από το άκομψο ύφος, το ακροδεξιό ύφος που έχει ο Ερντογάν, ή οι Γερμανοί θα «παίξουν» υπέρ ημών. Εμάς μας ενδιαφέρουν δύο κορυφαία ζητήματα, το ένα είναι η υφαλοκρηπίδα και το δεύτερο είναι ο Τουρκικός στρατός κατοχής στην Κύπρο και δεν τα βάζω με σειρά αξιολόγησης, μπορούμε να τα βάλουμε και αντίστροφα. Αυτά τα δύο είναι τα μεγάλα εθνικά δικά μας θέματα. Μέσα σε όλο αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι, που είναι και πολύ βρώμικο και πολύ ύποπτο, αυτό που αναδείχθηκε το προηγούμενο διάστημα ήταν το θέμα του προσφυγικού. Αξιοποιήθηκε και χρησιμοποιήθηκε -όπως ξέρετε – πολύ καλά από τον Ερντογάν αλλά και από τους Ευρωπαίους το θέμα της προσφυγικής κρίσης ως πίεση.
Εσείς και γενικότερα η GUE, η Ευρωπαϊκή ενωτική αριστερά, έχετε πάρει θέση στο συγκεκριμένο θέμα, πώς το συσχετίζετε εσείς με τα Ελλη
νοτουρκικά;
Ο βασικός παίχτης στο θέμα της προσφυγικής κρίσης είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή ένωση, οι οποίες θέλουν να αξιοποιήσουν πόρους, εμπλεκόμενοι σε ρυθμούς πολέμου σε ένα ευρύ φάσμα, από τη Συρία μέχρι τη Λιβύη, και το Αφγανιστάν. Μπερδεύουν επίτηδες το μεταναστευτικό με το προσφυγικό κάνοντας μια περίεργη «σούπα» και δημιουργώντας μια κατάσταση για εσωτερική κατανάλωση στο ελληνικό κοινό λέγοντας: η χώρα δέχεται επίθεση. Η χώρα δεν δέχεται επίθεση από τους πρόσφυγες, η χώρα δέχεται απειλές από τον
επεκτατικό Τούρκο ο οποίος είναι δίπλα μας και μιλάω για τον Ερντογάν. Επί του συγκεκριμένου, η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε καταγγέλλει επί της ουσίας, ούτε κυρώσεις επιβάλλει. Το μόνο πράγμα που κάνει είναι να λέει σχετικά με το προσφυγικό, ότι η Ελλάδα είναι ασπίδα της Ευρώπης. Οταν όμως μπαίνουν τα εθνικά ζητήματα, αφού στο προσφυγικό είμαστε και Ευρωπαϊκά σύνορα, δεν λαμβάνει μέτρα αντιμετώπισης του προκλητικού μας γείτονα.
Αυτή τη διγλωσσία πως την ερμηνεύετε;
Τεράστιο παιχνίδι συμφερόντων, όπου η Ελληνική διπλωματία για πολύ μεγάλο διάστημα κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου. Αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε για τον Τούρκο τον Μάρτη. Πολλοί από τη Ν.Δ. έχουν στο μυαλό τους τη λογική περί συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και σας θυμίζω πρόσφατες δηλώσεις του καθηγητή βουλευτή της Ν.Δ. Καιρίδη όπως και άλλων. Οπότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά και στην προκειμένη περίπτωση η Ελληνική κυβέρνηση και εμείς που έχουμε δημόσιο λόγο σαν διεθνής χώρα, πρέπει α) να καταγγείλουμε την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή, β) να μην επιτρέψουμε στην Τουρκία να γίνει ο χωροφύλακας συμφερόντων, ο κυρίαρχος, στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο και βεβαίως, το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι σε καμία περίπτωση δε μπορεί να αποδεχτούμε το προσφυγικό πρόβλημα. Μιλάμε για ανθρώπινο πόνο και δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια τυχοδιωκτισμών.
Υπάρχει στην Ευρώπη αυτή η αίσθηση που μας μεταφέρετε, ότι ο σουλτάνος Ερντογάν θέλει να παίξει αυτό τον ρόλο, ή θεωρούν ότι είναι μια υπόθεση μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας;
Αναλόγως τη χώρα, την πολιτική ομάδα και τα συμφέροντά της στην κάθε περιοχή. Μη θεωρείτε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μια ενιαία μορφή ή αυτό που λέμε Ευρώπη είναι κάτι ενιαίο.
Μέσα στη GUE υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι είναι ένας εν δυνάμει χωροφύλακας;
Ναι , στη δικιά μας ομάδα υπάρχει, γιατί υπάρχουν πολλά ζητήματα που μας βοηθούν να εκλαϊκεύσουμε την πολιτική μας με τους αριστερούς. Ποιος αριστερός, ποιο μέλος της πολιτικής μας ομάδας μπορεί να χωνέψει ότι υπάρχουν στρατεύματα κατοχής στην Κύπρο; Ένα πολύ απλό παράδειγμα: ποιος από την αριστερά θα μπορούσε να δεχθεί ότι στην Τουρκία υπάρχει δημοκρατία, όταν υπάρχουν άνθρωποι στα κελιά επειδή έχουν διαφορετική άποψη και διαφορετική τοποθέτηση στην κοινωνική τους ζωή ή στην πολιτική.
Θα ήθελα να σταθούμε στο ζήτημα της Κύπρου ότι ετοιμάζεται το έδαφος για ένα δεύτερο κράτος, αυτό που έχει κατά νου ο Ερντογάν. Υπάρχει αντίδραση από την Ευρώπη ή από την Προοδευτική Συμμαχία ή από την Ευρωπαική Ενωτική Αριστερά γι αυτό το θέμα;
Σε ότι αφορά στο κομμάτι αυτό νομίζω ότι ο Ερντογάν δε θα βρει συμμάχους διότι σε πολύ μεγάλο βαθμό δεν εξυπηρετεί και την Ευρωπαϊκή Ένωση και νομίζω ότι στην προκειμένη περίπτωση αυτό που αποδεχόμαστε όλοι -και είναι ένα πολύ ισχυρό χαρτί για την Κυπριακή Δημοκρατία- είναι ότι μιλάμε για ενιαίο νησί, ενιαίο κράτος που βρίσκεται υπό κατοχή. Είναι το μοναδικό Ευρωπαϊκό κράτος με στρατεύματα κατοχής, τα Τουρκικά. Έχουμε και την εξέλιξη βεβαίως ότι ένας μετριοπαθής πολιτικός στα κατεχόμενα έχασε στις λεγόμενες εκλογές και έχουμε έναν άνθρωπο του Ερντογάν νικητή. Αυτό δυσκολεύει το πράγμα αλλά αυτό που έχει αξία και εμένα με προβλημάτισε είναι ότι πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός από το βήμα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, και μιλάω για τον κ. Μητσοτάκη, δεν τοποθετήθηκε καθόλου για το Κυπριακό. Για μένα το Κυπριακό είναι εθνικό θέμα, κυρίαρχο θέμα. Θα μου πεις, είναι και διαφορετικό κράτος. Ναι, είναι λοιπόν κυρίαρχο Ευρωπαϊκό θέμα, αν και επιμένω στο εθνικό θέμα. Μιλάμε την ίδια γλώσσα, πιστεύουμε τα ίδια πράγματα.
Θέλω να ανοίξουμε και άλλα θέματα που έχετε θίξει, και ένα από αυτά είναι το κλείσιμο του εργοστασίου της PITSOS, βλέπουμε τον γερμανικό δάκτυλο…
Μα είναι δυνατόν , τη στιγμή που η Ευρώπη δέχεται τέτοια επίθεση και απειλές, η Γερμανική εταιρία PITSOS εν γνώσει της Γερμανικής κυβέρνησης να μεταφέρει τη μονάδα παραγωγής στην Τουρκία; Ποιον κοροϊδεύουν οι Γερμανοί, που είναι και φίλοι μας ;
Μη δούμε και κομμάτια του Ναυπηγείου του Σκαραμαγκά να μεταφέρονται στην Τουρκία κύριε Αρβανίτη. Το φέρατε εσείς στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το ζήτημα αυτό και αν θέλετε δώστε μας λίγο το στίγμα, γιατί συζητάγαμε και για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, άλλη πονεμένη ιστορία, αλλά ας δούμε το ζήτημα του Ναυπηγείου του Σκαραμαγκά.
Για τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα έκανε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια. Η Γερμανία πάλι και κάποιες άλλες χώρες, και η Γαλλία, πιέζανε μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην υπάρχει κρατικός φορέας Ναυπηγείων – για να το πάρουμε το πράγμα από την αρχή. Όμως οι ίδιοι έχουν κρατικά Ναυπηγεία και ναυπηγούν ουσιαστικά πολεμικά σκάφη που τα πουλούν σε εμάς, κοιτάξτε δηλαδή πόσο ψεύτες και υποκριτές είναι. Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια τεράστια προσπάθεια και έσωσε δύο μεγάλες δομές . Η μία ήταν το Νεώριο της Σύρου και οι θέσεις εργασίας και η άλλη ήταν του Σκαραμαγκά. Στην προκειμένη περίπτωση εδώ έχουμε ευθύνη της Ευρωπαϊκής ηγεσίας και μία υποκρισία απέναντι στους εργαζόμενους που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο και από την άλλη υπάρχει όχι μόνο αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης να υπερασπίσει εθνικά συμφέροντα σε μια εποχή που η χώρα απειλείται ουσιαστικά από την Τουρκία, αλλά κλείνει και το μάτι σε φίλους του κυρίου Μητσοτάκη για να πάρουν τα Ναυπηγεία κοψοχρονιά. Αυτό είναι το μεγάλο θέμα και το πιο σημαντικό που αφορά και τους εργαζόμενους είναι ότι στη διαδικασία της μεταπώλησης από τους μεν στους δε, δεν υπάρχει καθόλου το τι θα γίνει η εργατική δύναμη, οι εργάτες. Αυτό είναι πολύ σοβαρό, όπως και το γεγονός ότι από τους ίδιους τους εργαζομένους υπήρχαν φωνές που διαφωνούσαν, δηλαδή δεν υπήρχε ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων. Βρίσκεις κάποιους που θέλουν να σπάσουν το μέτωπο. Το ίδιο έγινε και με την Ελευσίνα. Με το συγκεκριμένο σωματείο εγώ συναντήθηκα αρκετές φορές και στις εκλογές και μετά και τώρα. Εχω πλήρη εικόνα και συνεννοήθηκα μαζί τους και ανέλαβα αυτή την ευθύνη να καταθέσω την συγκεκριμένη ερώτηση στην Κομισιόν με στόχο να διασφαλίσω τις θέσεις εργασίας. Αυτό με ενδιαφέρει, υπάρχει μια αδικία σε βάρος των εργαζομένων και δεν μπορεί να επιτραπεί αυτή η αδικία, ειδικά σε μια περίοδο τόσο δύσκολη οικονομικά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχω την αίσθηση ότι θα έχουμε θετική απάντηση για τους εργαζόμενους.
Ενα άλλο ζήτημα που θέλω να συζητήσουμε είναι το θέμα της ΚΑΠ. Σας κατηγόρησαν από την κυβέρνηση, ότι είναι μια τόσο καλή αγροτική πολιτική και εσείς δεν την ψηφίσατε. Τι απαντάτε και ποια είναι η εξήγηση που δίνετε;
Άμα ήταν καλή θα την ψηφίζαμε. Εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ και εγώ προσωπικά, δεν έχουμε τέτοια αντίληψη για την πολιτική. Θέλω να σας πω ότι η ΚΑΠ δεν διασφαλίζει ουσιαστικά τα δικαιώματα του μικρού κλήρου στην Ελλάδα. Το πρόβλημα στην Ελλάδα, το ξέρετε πολύ καλά, και στη Νάξο που έχει έδρα το ραδιόφωνο και η εφημερίδα, είναι ότι έχουμε μικρό κλήρο. Εδώ μιλάμε για μεγάλα συμφέροντα και μεγάλα κονσόρτσιουμ. Ουσιαστικά με τη νέα ΚΑΠ δεν διασφαλίζονται αυτό που λέμε οι μικροί καλλιεργητές, οι μικρές παραγωγές, οι συνεταιριστικές πρωτοβουλίες. Η τροπολογία που ψηφίστηκε για υποχρέωση πλήρους εσωτερικής σύγκλισης των δικαιωμάτων βασικής ενίσχυσης έως το 2026, αποτελεί κόκκινη γραμμή για την Ελλάδα, δηλαδή είναι εθνικός στόχος αυτός, μία σχέση που έχει η αριστερά με τους ανθρώπους της αγροτιάς. Η τροπολογία που εξαιρεί το 60% των πόρων για την εξισωτική αποζημίωση από τις παρεμβάσεις που αφορούν τους περι βαλλοντικούς και κλιματικούς στόχους της ΕΕ, δεν είναι αποδεκτή για τη χώρα μας. Πάγια θέση είναι η εξισωτική αποζημίωση να συνυπολογίζεται στο 100% στις δαπάνες για περιβάλλον και κλίμα. Ρίχνουν τα βάρη για το κλίμα όχι στο μεγάλο κεφάλαιο, αλλά να πληρώσει ο φτωχός αγρότης και ο μικρομεσαίος αγρότης. Οι τροπολογίες σχετικά με τα οικολογικά προγράμματα ήταν αποτέλεσμα συμ βιβασμού καταρχήν ανάμεσα στις δυο μεγάλες πολιτικές ομάδες, σε πολλά σημεία ασύμβατες με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί από την Ευρωπα ϊκή Ένωση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και των Στρατηγικών «Από το Αγρόκτημα στο Πιάτο» και την Βιοποικιλότητα. Τέλος πάντων, δεν έχει τελειώσει τίποτα σε αυτή την ιστορία, θα δώσουμε μάχες έτσι κι αλλιώς, θα προχωρήσουμε τα πράγματα. Ενα μόνο θετικό έχει η ΚΑΠ, ότι παίζει πιο πολύ σημαντικό ρόλο το κράτος από τις προηγούμενες ΚΑΠ που ουσιαστικά οι Βρυξέλλες καθόριζαν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας.
Ένα θέμα που συνδέεται με την οικονομική κρίση που έχει δημιουργήσει ο κορονοϊός είναι το ζήτημα του πτωχευτικού νόμου με τον οποίο ουσιαστικά ανοίγει, θα λέγαμε, ο δρόμος για τη δήμευση περιουσίας. Να χαθούν δηλαδή πρώτες κατοικίες. Το φέρατε και αυτό στην Κομισιόν…
Ναι, με ερώτηση που κατέθεσα. Φανταστείτε ότι πριν από ένα χρόνο, είχα τοποθετηθεί κι εγώ στην επιτροπή, νομίζω και στο Στρασβούργο, για το θέμα του αδιαπραγμάτευτου δικαιώματος στην αξιοπρεπή κατοικία. Έρχεται λοιπόν η κυβέρνηση σήμερα, φέρνει αυτόν τον νέο πτωχευτικό νόμο με τον οποίο ανοίγει ο δρόμος για δήμευση της περιουσίας οφειλετών κι αυτό είναι πάρα πολύ σοβαρό και αντίκειται πλήρως στις Ευρωπαϊκές αποφάσεις. Θέλω να σας πω λοιπόν ότι η προστασία της στέγασης αποτελεί κοινή πολιτική βούληση των κρατών – Μελών της Ένωσης και έχει κατοχυρωθεί τόσο στην Ευρωπαϊκή σύμβαση δικαιωμάτων του ανθρώπου (άρθρο 8) όσο και στον Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων (άρθρο 19). Ο πτωχευτικός που έφεραν ο κ. Σταϊκούρας και ο κ. Μητσοτάκης δεν στέκει κοινωνικά, εγώ νομίζω δεν στέκει και συνταγματικά αλλά σίγουρα δεν στέκει για τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, θα καταπέσει. Στο μεταξύ προσφεύγουμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητώντας να πάρει θέση. Θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα εργαλεία που έχουμε, που μας δίνει δηλαδή η Δημοκρατία, για να μην αφήσουμε να χαθεί το αυτονόητο, η πρώτη κατοικία. Και επειδή γίνεται πολλή σπέκουλα του τι γινόταν επί ΣΥΡΙΖΑ και αν επί ΣΥΡΙΖΑ γίνονταν πλειστηριασμοί, επί ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε πλειστηριασμός κανενός σπιτιού που ήταν πρώτη κατοικία. Ανέκαθεν γίνονταν και θα γίνονται πλειστηριασμοί που αφορούν εταιρίες, περιουσιακά, όμως είναι άλλο πράγμα αυτό και άλλο το ζήτημα της πρώτης κατοικίας. Σας θυμίζω ότι είχαμε το νόμο Κατσέλη, είχαμε το βελτιωτικό νόμο που φέραμε εμείς του Σταθάκη και αμέσως μετά τις παρεμβάσεις του Φλαμπουράρη. Επί ΣΥΡΙΖΑ τα σπίτια σώθηκαν. Τώρα που η χώρα είναι εκτός μνημονιακών υποχρεώσεων – και μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια – η Ν.Δ. λοιπόν θέλει να δώσει τα ρέστα στους τραπεζίτες. Ουσιαστικά δηλαδή είναι ένα παιχνίδι τραπεζιτών και περιβάλλοντος Μητσοτάκη και Νέας Δημοκρατίας.
